“Wanneer vertel ik het mijn date?”
Dit jaar ben ik 11 jaar samen, waarvan 9 jaar getrouwd, met de liefde van mijn leven. Wij zijn op elkaar ingespeeld, kennen elkaar door en door en lachen heel wat af. Hij kent mijn goede eigenschappen, mijn ontwikkelpunten, ik ben een open boek voor hem. Hij is niet mijn dokter, niet een medisch specialist, maar zeker wel een ervaringsdeskundige. Hij is namelijk partner van…
Tijdens mijn studententijd in Maastricht leerden wij elkaar kennen tijdens een groot bierfestijn. We hadden de tijd van ons leven, en het is geen moment in mij opgekomen hem deelgenoot te maken van mijn ‘geheim’. Destijds was ik erg gesloten over mijn leven met CF. Ik dacht: " laat hem eerst mij maar leren kennen, dan komt de rest vanzelf ".
Er brak een periode aan waarin wij gingen daten, en ontdekken of wij samen verder wilden gaan. Maar wanneer komt het moment dat je HET hem wel wil vertellen? Ik heb het voorrecht dat CF mij minder beperkt qua longen, ik heb meer last van mijn buik. Hierdoor ben ik niet vaak benauwd en ik hoest minimaal. Het viel dus niet perse op dat ik leef met CF.
Toch begon het na een aantal dates te knagen, en toen heb ik een moment gepland om het te vertellen. Wij zaten samen op de bank en ik gooide het er maar gewoon uit: " Ik wil je even iets vertellen. Ik heb naast diabetes (dat wist hij wel want het is meer zichtbaar) ook CF ". Hierna volgde gelijk mijn vraag: " ken je dat ? " Hij vroeg of het zoiets was als bronchitis. Hierop zei ik dat dit inderdaad heel vergelijkbaar was en ik liet het er bij. Ik heb verder geen toelichting gegeven, ik was al lang bij dat ik het gezegd had. " De rest komt wel…".
Die avond heeft hij gegoogeld wat CF is, en wat de gevolgen zijn. Hij vertelde later aan mij dat hij hierdoor meer inzicht kreeg in de ziekte, maar niet in de ernst ervan.
Tijdens een etentje heb ik heb hem beetje bij beetje ingelicht over de stand van zaken, en hoe de toekomst er mogelijk uit kan gaan zien. Kinderen krijgen kan bijvoorbeeld lastig worden bij vrouwen met CF. Hierop gaf hij aan dat hij helemaal niet met mij samen is zodat ik kan zorgen voor nageslacht. Hij houdt van mij om wie ik ben, en hij ziet CF als volgt in ons leven: hij heeft blauwe ogen, ik bruine, hij is gezond en ik heb CF. "Laten we het vooral niet moeilijker maken, zolang wij samen zijn is het goed... ".
Bij het horen van deze woorden besloot ik de rest van mijn leven bij hem te blijven. En zal ik nog iets leuks zeggen: wij zijn inmiddels gezegend met een prachtige dochter!
