Uitgelicht
Iris, 28 jaar
·
· Ik heb zelf CF
Geplaatst in thema: School & opleiding

“Studeren met CF”

Studeren is al hectisch voor de gezonde adolescent, het is een nieuwe levensfase vol met nieuwe intellectuele -, maar ook sociale uitdagingen en feestjes. Studeren met CF, kan dat überhaupt wel? En hoe moet dat dan met wel of niet op kamers gaan? Of uitval vanwege ziekenhuisopnames? Dit waren enkele vragen die bij mij en mijn ouders door het hoofd sprookten voordat ik de beslissing nam om wél in Utrecht te gaan studeren.

Als oudste zus van twee jongere zussen was ik als eerste aan de beurt om de stap naar een vervolgopleiding te wagen. Na veel wikken en wegen was de keuze gevallen op Biomedische Wetenschappen in Utrecht. Omdat dit een studie was met loting, begon eerst een spannende wachtperiode. Gelukkig kwam de brief met het goede nieuws na een paar weken binnen, ik mocht in september (2013) gaan beginnen! Tsja, en wat nu? Als eerste stap heb ik direct contact gezocht met de studieadviseur van mijn opleiding. Dit is het aanspreekpunt voor alle studenten die advies en/of begeleiding nodig hebben. Ik heb een fysieke afspraak kunnen maken in de zomer en hierin mijn situatie voor wat betreft CF besproken. Mijn studieadviseur had veel begrip voor mij, en we spraken af dat ik contact zou opnemen wanneer mijn gezondheid tijdens het collegejaar op zou spelen.

Zo begon het eerste jaar van mijn studie. In Utrecht is een collegejaar opgedeeld in vier kwartalen, elk bestaande uit 10 weken. Studenten volgen gemiddeld twee vakken tegelijkertijd en moeten in het eerste jaar 45 van de 60 studiepunten halen om te voldoen aan het bindend studie-advies (BSA). In de eerste twee jaar van mijn bachelor ben ik thuis blijven wonen. Mijn ouders wonen in de buurt van Rotterdam en binnen 30 minuten stond ik iedere ochtend op Utrecht Centraal. Dan volgde er nog een stuk in de beruchte buslijn 12, voordat ik op de Uithof aanbelandde. Achteraf gezien was het niet zo'n goed idee om zo lang thuis te blijven wonen. Het reizen kostte voor mij erg veel energie en het kwam geregeld voor dat ik in de trein in slaap viel (voor de zekerheid zette ik altijd een wekker). Thuisgekomen na een lange dag college moest er natuurlijk ook nog gestudeerd worden en dit was soms qua energieniveau erg pittig. In het geval van een excacerbatie kreeg ik alternatieve opdrachten toegestuurd die ik thuis kon maken. Hoorcollege's werden gelukkig altijd opgenomen en kon ik thuis met gemak terugkijken. Wat lastiger was, was het praktijkonderwijs. De studie Biomedische wetenschappen bereidt je voor op werken in een laboratorium. Er werden daardoor regelmatig practica gegeven waarin wij DNA moesten isoleren, cellen leerden kweken, of mee mochten kijken op de snijzaal. Het missen van deze lessen kon jammergenoeg niet altijd worden ingehaald. Practica werden meestal slechts 1x per jaar voor het specifieke vak gegeven, en als je dat miste was het 'jammer dan'. Ik heb het getroffen dat ik tijdens mijn studie een leuk groepje vrienden heb verzameld, die nog wel eens dingen wilden filmen tijdens een practicum dat ik gemist had.

In jaar drie van mijn studie was het moment aangebroken om op kamers te gaan. Voor mijn bachelorthesis liep ik stage in het Regenerative Medicine Center Utrecht, waar ik iemand leerde kennen die mij via via aan een kamer heeft geholpen. Samen met één ander meisje deelde ik een verdieping in een herenhuis op de Twijnstraat. Onder ons woonde een stel, en op de begane grond zat een makelaarskantoor. Ik had bewust gekozen voor een kleinschalig studentenhuis. Met z'n tweeën deelden wij een keuken en badkamer waardoor de hygiëne prima was. Een nadeel was wel dat ik op de derde verdieping woonde, en dus elke dag twee supersmalle trappen op moest. Daarnaast was het huis vrij oud, en zat er houtrot in het dak waar ik onder sliep, toch niet de meest ideale situatie voor een CF-patiënt qua schimmels. Ik was echter vrij koppig, en ik was al blij zat dat ik een kamer had gevonden. Uiteindelijk heb ik hier 2.5 jaar gewoond.

In 2016 heb ik mijn bachelordiploma in ontvangst mogen nemen en drie jaar later mijn masterdiploma waardoor ik nu officieel Drs Iris Schilt ben! Inmiddels werk ik al twee jaar bij een biotechbedrijf, waar ik het enorm naar mijn zin heb. 36 Uur per week mag ik experimenten uitvoeren in het laboratorium, en mijzelf onderdompelen in de wetenschap. Ik heb nog overwogen om een PhD (promoveren, red.) te gaan doen, maar voorzag dat dit net iets teveel van het goede zou zijn voor mijn CF. Vriendinnen van mij hebben wel die keuze gemaakt, en nu ik zie hoe zij gemiddeld 50-60-uur per week draaien ben ik nog steeds blij met mijn oorspronkelijke beslissing. (Al ben ik ook nieuwsgierig, zijn er hier CF'ers met een PhD?) Als je ervoor kiest om te gaan studeren, ga dan vooral iets doen wat je leuk vindt! Dan houd je het het langst vol ;). Heel veel succes!

PS: Zoals je hebt gelezen heb ik zelf een universitaire opleiding gevolgd, ik weet niet precies hoe dingen voor MBO/HBO-onderwijs zijn geregeld, maar ik zou daarvoor altijd contact opmenen met het desbetreffende instituut/opleiding.

Iris, 28 jaar
Hi! Ik ben Iris 25 jaar. Gezegend met een gigantische slechte set genen die voor CF (ΔF508/ΔF508), CFRD, én de ziekte van Dent (waarvoor niertransplantatie in 2011) heeft gezorgd en ben mij serieus aan het afvragen of ik nu niet voor een of ander record in aanmerking kom. Desondanks dat ben ik een vrij blije nerd, werk ik als wetenschapper in een biotech bedrijf en ben ik in mijn vrije tijd een leesfanaat. Liefs!

Gerelateerd aan

·
Kim, 40 jaar
·
Els, 62 jaar
·
Patrick, 51 jaar

Wil jij ook anderen helpen met jouw verhaal?

Deel jouw verhaal
HomeErvaringsverhalenSteunpilaren