Annemieke, 37 jaar
·
· Ik heb zelf CF
Geplaatst in thema: Werk

“Dubbelleven op de werkvloer”

Sinds ik begonnen ben met werken heb ik bewust gekozen voor een 32-urige werkweek. Fulltime werken was wel mogelijk, maar ik heb ervoor gekozen om één dag voor mijzelf te hebben en de rust te pakken. Natuurlijk kreeg ik met enige regelmaat de vraag waarom zo’n jonge meid parttime werkt. Vaak reageerde ik met een grapje en gaf verder geen uitleg. Ik ben namelijk op mijn werk niet open over CF, en tot voor kort wist niemand van mijn ziekte af. Dit is een bewuste keuze. Er heersen zoveel vooroordelen omtrent CF, dat ik voor mijn gevoel geen eerlijke kans kreeg om mijn verhaal te doen. De vooroordelen gaan voornamelijk over de levensverwachting en de beperkte mogelijkheid om te werken. Het gaat gelukkig erg goed met mij, maar ik moet voor mijn gevoel erg verdedigen dat ik wel kan werken en dat mijn ziekte mijn werk tot dusver niet beïnvloed heeft.

Als ik op mijn werk ben voelt het alsof ik echt mijzelf kan zijn, en dat mensen eerst mij leren kennen. De leuke, getrouwde collega met een prachtige dochter. Altijd in voor een grapje, positief van aard, maar die ook zeker een serieuze kant kent. Zonder CF. Heerlijk! Geen moeilijke vragen over hoe het leven ‘MET’ is.

Zoals ik eerder schreef heb ik recent wel op mijn werk verteld dat ik CF heb. Door de hele Covid-19-situatie ben ik voorzichtiger. Net als vele andere collega’s werken wij vanuit huis. Toen er weer gesproken werd over de terugkeer naar kantoor besloot ik toch openheid van zaken te geven. Dit heeft mij vele slapeloze nachten gekost. Hoe gaat mijn manager reageren? Zal ze het gevoel hebben dat ze een zwakke schakel in haar team heeft? Zal zij mij wel hetzelfde blijven behandelen? Kom ik niet over als sneu?

Ik had slechts tien minuten om met mijn manager te praten. Hierdoor kon ik alleen vertellen dat ik CF heb, maar niet mijn verdere verhaal. Doorpraten zat er op dat moment niet in. Mijn manager stelde daarom voor om de volgende dag te wandelen op de heide. Wat was ik verrast! Ze gaf aan dat ze de tijd wilde nemen om te praten omdat ze geïnteresseerd was in mij als persoon, en omdat ze mij graag mag. Ik had mij geen betere reactie kunnen wensen! Wat ben ik ontzettend blij dat ik zo’n begripvolle en lieve manager heb.

Op de heide heb ik aangegeven dat zij mij alles kon vragen. Ik heb namelijk de neiging veel te vertellen, wat een overload aan informatie kan veroorzaken. Mijn manager stelde mij vragen en voor het eerst besloot ik open te zijn. Ik wilde een eerlijk beeld schetsen. We hebben 1,5 uur gepraat en het was een opluchting.  

Vertel ik het wel van CF, of toch niet? Het is voor mij altijd een spanningsveld. Het voelt alsof ik een dubbelleven heb. Thuis ben ik Annemieke, vrouw en moeder. Met CF. Op het werk ben ik Annemieke en collega. Collega’s krijgen niks mee van mijn ochtendritueel met vernevelen, pufjes en ivacaftor/tezacaftor (Symkevi). Ook de onzekerheid die ik voel over alle onderzoeken blijft ze bespaard. Toch kan het soms fijn zijn wel eerlijk te zijn over de worsteling met CF, je hoeft je dan niet altijd groot te houden. Ik denk dat openheid ook zorgt voor persoonlijke groei. Nu kan ik beter uitleggen waar mijn handelen en denken vandaan komt. Ik ben bijvoorbeeld erg gestructureerd, en op mijn werk is dat niet altijd nodig. Dit zit er echter door mijn leven met CF in, en ik kan het niet zomaar uitschakelen. 

Mijn manager weet nu een maand van mijn ziekte af. In het begin maakte het mij vreselijk onzeker. Word ik wel beoordeeld op wat ik kan? Kijkt ze niet anders tegen mij aan? Let ze nu extra op mijn kuchjes? Gelukkig valt dit honderd procent mee. Het leuke is dat wij er nu juist een grapje over kunnen maken en dat houdt de situatie luchtig. Ook hebben wij het tijdens onze overleggen niet over CF. Maar ik weet dat, mocht zij vragen hebben, of als ik er iets over wil delen, de ruimte er is. Dat is precies zoals ik heb gewild.

Annemieke, 37 jaar
Ik ben Annemieke, nu 34 jaar en ik heb CF. Ik woon met mijn man en onze dochter en ik heb een fijne en uitdagende baan.

Gerelateerd aan

·
Jaimie, 45 jaar
·
Annemieke, 37 jaar

Wil jij ook anderen helpen met jouw verhaal?

Deel jouw verhaal
HomeErvaringsverhalenSteunpilaren